Wyścig z czasem

Tytuł: Trup Gideona

Oryginalny tytuł: Gideon's Corpse

Autorzy: Douglas Preston, Lincoln Child

Tłumaczenie: Katarzyna Kasterka

Seria: Preston i Child

Wydawca: G+J Książki

Liczba stron: 543

Moja ocena: 8/10

Naukowiec specjalizujący się w badaniach nad bronią nuklearną popada w szaleństwo: terroryzuje bronią i przetrzymuje w charakterze zakładników Bogu ducha winną rodzinę z Queensu. Stawia tym samym na nogi wszystkie służby policyjne i doprowadza do wielogodzinnego impasu.
Pióropusz radioaktywnych cząstek nad jedną z dzielnic Nowego Jorku prowadzi śledczych do opuszczonego magazynu kolejowego, gdzie najprawdopodobniej ktoś niedawno konstruował bombę atomową. Dalsza analiza dowodów wskazuje, że najprawdopodobniej dojdzie do niewyobrażalnego: za dziesięć dni w rezultacie nuklearnego ataku terrorystycznego Nowy Jork wyparuje z powierzchni Ziemi.
Tylko dziesięć dni. W tym krótkim czasie Gideon Crew podąża tropem tajemniczej komórki terrorystycznej od przedmieść Nowego Jorku po górzyste bezludzia Nowego Meksyku i przy okazji odkrywa, że koniec może być o wiele straszniejszy niż archetypiczny Armagedon.

"W nieodwracalny i dramatyczny sposób wkrótce zmieni się ich życie. W uszach znowu zabrzęczały mu słowa Glinna. Czy ten świat, ci ludzie, ten pijany palant byli warci ocalenia?" [s.66]

Przy okazji czytania „Trupa Gideona”, naszła mnie pewna ochota na podziękowanie mojej pani od chemii. Dlaczego? Wreszcie z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że godziny ślęczenia nad zeszytem od tego zacnego przedmiotu, próbując przyswoić sobie wszystkie zagadnienia promieniotwórczości, opłaciły się. Mój trud nie poszedł na marne, bo dostałam dobrą ocenę ze sprawdzianu, ale nie do tego zmierzam. Zastanówmy się, do czego mogłaby być mi potrzebna promietwórczość, oczywiście poza salą chemiczną? No jasne, żeby bez problemu zorientować się, o czym mówią bohaterowie w „Trupie Gideona”!

" - Mamy szczęście, że autopsja jeszcze trwa - powiedział Fordyce i wyciągnął notes z kieszeni.

- Zabawne, bo właśnie pomyślałam coś dokładnie odwrotnego." [s. 69]

Nie mam tutaj oczywiście na myśli, że do zrozumienia książki potrzebna jest nie wiadomo, jaka wiedza. Mogę Was zapewnić, że w zupełności wystarczą podstawowe informacje, np. takie, jakie mam po pierwszej klasie gimnazjum. Autorzy nie używają ogromu fachowych określeń, więc nawet ktoś taki jak ja, bez praktycznie żadnego wykształcenia w tym kierunku, może bez problemu nadążać za wcale nie takimi prostymi stwierdzeniami. Jeśli mam być szczera, to one tylko wyglądają na skomplikowane, bo w rzeczywistości autorzy zgrabnie wszystko tłumaczą. Uznanie należy się tutaj także tłumaczowi – jemu należy przyporządkować dużą część sukcesu, a to za sprawą wielu pomocnych przypisów pod tekstem.

"Ojciec wyjaśniał mu, że sukces w wędkowaniu - podobnie jak w życiu - zależy od tego, jak długo utrzyma się muchę na powierzchni. Szczęśliwy traf pojawia się wtedy -zwykł mawiać - gdy dobre przygotowanie spotyka się ze sposobnością. Mucha to taka sposobność, rzut to przygotowanie. A ryba? Ryba jest szczęśliwym trafem." [s. 131]

Nie czytaj książki napisanej przez duet, mówili. Zawiedziesz się, mówili. I do pewnego czasu nawet im wierzyłam, jednak moje wątpliwości skutecznie rozwiewa wspólna praca D. Prestona i L. Child. Mogłoby się wydawać, że przez taki układ książka może być mało spójna, pojawią się luki w fabule, czy nie do końca wyjaśnione elementy, jednakże jeśli chodzi o ten właśnie duet pisarzy, wtedy nie ma się o co martwić. Gdybym na okładce nie znalazła informacji o autorACH ,pewnie nawet nie zorientowałabym się, że „Trup Gideona” jest dziełem więcej niż jednej osoby.

" - Jesteś pewien, że umiesz toto pilotować?

- Jeśli kłamię, pierwszy się o tym przekonasz na własnej skórze." [s. 203]

Muszę przyznać, że pomimo wyżej wymienionych obaw, Preston&Child stworzyli naprawdę dobry kryminał. Obfita w wydarzenia akcja rusza już od pierwszej strony, a wypuszcza dopiero po ostatniej, co i rusz odkrywając nowe fakty oraz podejrzanych, rzucając trochę światła na sprawę, jednak szczerze mówiąc, rozwiązania nie jesteśmy pewni aż do końca. Mimo wielowątkowości, nie gubimy się w akcji – wszystko jest ładnie ze sobą połączone. Poznajemy także zasady działania tajnych służb, te wszystkie prawne kruczki, które trzeba obejść, żeby dojść do prawdy, co oczywiście jest kolejnym atutem książki.

"Z ludźmi nigdy nic nie wiadomo." [s. 316]

Podsumowując, czas spędzony z „Trupem Gideona” z pewnością nie będzie zmarnowany. Nigdy nie sądziłam, że odnajdę się w tego typu literaturze, jednakże teraz nie mam już żadnych wątpliwości. Dobrze skonstruowana intryga angażuje czytelnika w rozwiązywanie zagadki, a ciekawie wykreowany główny bohater dodatkowo urozmaica lekturę. Moja opinia nie może być więc inna – „Trup Gideona” to książka wręcz rewelacyjna i nie wiem, dlaczego jeszcze po nią nie sięgnęliście J

Za możliwość poznania książki o Gideonie dziękuję WydawnictwuG+J Książki.