niedziela, 27 maja 2012

Czarny eyeliner i różowe pompony, czyli romans paranormalny dla nastolatek

Tytuł: "Nevermore. Kruk"
Oryginalny tytuł: "Nevermore"
Autor: Kelly Creagh
Tłumaczenie: Jacek Drewnowski
Seria: Nevermore #1
Wydawca: Jaguar
Liczba stron: 449
Moja ocena: 6/10

„Nie ma nic z wyjątkiem cierpienia i żalu, gdy myślimy o rzeczach i ludziach, których nie możemy mieć, o możliwościach, których nigdy nie zyskamy.”

Czym są sny? A w takim razie czym jest rzeczywistość? Czy możemy panować nad swoimi snami, zmieniać je pod swoje dyktando, czy może one przychodzą same? O tym zagadnieniu można by było się zastanawiać i zastanawiać. Powstało już wiele książek na ten temat, głównie poradniki lub książki popularnonaukowe, ale jednak znalazła się osoba, która zdecydowała się na coś innego, a mianowicie romans paranormalny dla nastolatek. A tym kimś jest nie kto inny jak Kelly Creagh wraz ze swoją powieścią „Nevermore. Kruk”

Dziwnym trafem, także i ten paranormal rozpoczyna się przydzieleniem poszczególnych osób, w tym Isobel, do grup, w których mają przygotować projekt. Zrządzeniem losu, nasza słodziutka czirliderka ma zaszczyt pracować z miejscowym odludkiem, gotem z upodobania – Varenem. Co prawda, żadne z nich tym faktem zachwycone nie jest, ale projekt zrobić przecież trzeba. Dziewczyna szybko ulega nieodpartemu urokowi osobistemu Varena, mimo że, uwaga, chłopak ma tajemniczą przeszłość. Chcąc nie chcąc, wplątuję ją w świat zapisany na kartach swojego dziennika, w którym granica pomiędzy snem a jawą niepokojąco się zaciera...

Może zacznijmy od bohaterów. Po pierwsze nie ma ich zbyt wielu, co by nie męczyć umysłu czytelnika. Autorka zaś, mimo swobodności jaką daje narracja trzecioosobowa, kurczliwie trzyma się Isobel, która szczerze mówiąc jest płaska jak stół. Nie odnalazłam w niej żadnych cech, jakie chciałabym naśladować ani nawet wad, żeby na przykład udowodnić, ze każdy popełnia błędy. Jak dla mnie, Isobel to po prostu mała, rozchichotana czirliderka, która nigdy nie słucha, co się do niej mówi. Dodatkowo, coś nie bardzo umie dobierać sobie przyjaciół. Bo czy można takimi nazwać osoby, wywijające jej numer przy pierwszej sposobności?

Po drugie – Varen. Podobno autorka kreowała go na gota z krwi i kości, jednak nie odczułam czegoś takiego. Gdyby pani Creagh nie zaznaczyła na samym początku, że Varen nie lubi towarzystwa i ubiera się na czarno, przypominając nam o tym w różnych momentach książki, nawet bym się nie połapała. A wtedy chłopak byłby dla mnie kolejnym ciachem, na którego lecą wszystkie dziewczyny, który oczywiście musi posiadać mroczną tajemnicę i co jakiś czas zawiesić oczy na głównej bohaterce. Jedynym fajnym akcentem w tej postaci był jego nieodłączny dziennik, zresztą równie mroczny, co i on sam, gdzie zapisywał równie mroczne wiersze, opowiadania i nie wiadomo co jeszcze. Ogółem, dobrze, że autorka chciała jakoś wyjść ze schematów dotyczących męskiej postaci w paranormalu, ale jednak coś nie wyszło.

Na szczęście znalazłam w „Kruku” miłą osóbkę, mianowicie Gwen. Może się wydawać trochę dziwna, nadgorliwa i narzucająca się, ale no nie wiem, być może ja takie osobliwości lubię...

Kelly Creagh wiele razy wprowadza do powieści wątki o Edgarze Allanie Poem, ale nie rozwija ich. Są one tylko taki napomknieniem, nie wnoszą zbyt wiele do fabuły, poza tym, że ostatnie sceny przypominają trochę jedno z opowiadań Poego. Nie będę mówić które, ale wspomnę, że nawet nie znając dzieł tego autora można się tego bez problemu domyśleć już na samym początku. Teraz naprawdę ubolewam, że Creagh nie postanowiła wpleść do „Kruka” więcej informacji o Poem, bo po interesującym prologu chętnie bym się o nim więcej dowiedziała. A tak, mam tylko informację o zagadkowej śmierci, problemach z alkoholem i Czcicielu Poego (org. Poe Toaster). Ten ostatni zaciekawił mnie do tego stopnia, że aż chyba poszperam w Internecie.

„Nevermore. Kruka” na pewno nie nazwę arcydziełem, chociaż do takiego nawiązuje, jednak z pewnością wybija się  przed szereg innych paranormali, a to za sprawą tej aury grozy i tajemniczości, tym razem prawdziwej, którą się czuje razem z bohaterami. Co z tego, że oni sami dość mocno kuleją bez dostatecznej kreacji, skoro kiedy się już zaczęło, to czytało się nawet przyjemnie? Natomiast jestem pewna, że fani Poego będą połączeniem romansu paranormalnego i jego twórczości zniesmaczeni, jednak „Nevermore. Kruk” z pewnością trafi do nastolatek lubiących te klimaty.


Seria Nevermore:
1. "Nevermore. Kruk"
2. "Eshadowed"


************************
Uwaga, prze kilka dni nie będę obecna ani tutaj, ani na Waszych blogach. Powód bardzo pospolity - wycieczka szkolna :)

26 komentarzy:

  1. Mam wielką ochotę na tą książkę. Muszę ją dorwać.;D

    OdpowiedzUsuń
  2. Chciałam ostatnio ją kupić, ale doszłam do wniosku, że nie warto wydawać pieniędzy na romans paranormalny :) Mam jednak zamiar w przyszłości przeczytać tą książkę, mam nadzieję, że znajdę ją w bibliotece :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Mam zamiar przeczytać, choć po tej recenzji chyba poprzestanę na poszukaniu tej książki w bibliotece..

    OdpowiedzUsuń
  4. Książkę czytałam i nie mogę się doczekać kolejnej części:) I zazdroszczę wycieczki... mój wychowawca twierdzi, że powinniśmy być idealną klasą i nigdzie nie jeździmy przez cały rok (bo gadamy na wychowawczej :/ )

    OdpowiedzUsuń
  5. wszyscy ją polecają, także muszę ją przeczytać. Nie mogę przejść obok niej obojętnie!

    OdpowiedzUsuń
  6. Mam w planach, ale nie będę się jakoś śpieszyć z jej przeczytaniem,

    OdpowiedzUsuń
  7. a ja się chyba mocno zastanowię nad lekturą, nie jestem do końca przekonana

    OdpowiedzUsuń
  8. Na jednym blogu przeczytałam, że jest to absolutne arcydzieło, a Ty dowiodłaś, że jednak nie jest tak różowo :) Wstrzymam się więc na jakiś czas z sięgnięciem po tę książkę :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Ohoho...mimo wszystko wysoka ocena. Ja znów ocenią ją na ledwo 2 - muszę wreszcie recenzję skreślić tejże książki :D

    OdpowiedzUsuń
  10. Miłej wycieczki :D Co do książki - na pewno nie w moim guście. Nie lubię takich książek, fuj :D

    OdpowiedzUsuń
  11. a ja nie wiem... zawsze lubiłam filmy o takich głupiutkich popularnych cherleaderkach i klimatach amerykańskich szkół.. ale czy sięgnę po książkę? :) muszę to jeszcze przemyśleć! :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Świetna książka. Czekam niecierpliwie na kontynuację:))

    OdpowiedzUsuń
  13. Jakoś nie mogę się przełamać, mam mieszane uczucia. W najbliższym czasie chyba nie sięgnę, chociaż chwilami mam taką ochotę, dziwne ;d

    OdpowiedzUsuń
  14. Po książkę mam zamiar sięgnąć, ale pod warunkiem, że będzie ona w bibliotece. Udanego wyjazdu życzę;)

    OdpowiedzUsuń
  15. Jak dla mnie ta książka jest niesamowita.

    OdpowiedzUsuń
  16. Czytałam tą książkę i nawet mi się spodobała, ale czegoś jej brakowało. Mam nadzieję, że następna część będzie lepsza ;)

    OdpowiedzUsuń
  17. Aaa to chyba nie dla mnie :)

    OdpowiedzUsuń
  18. Mam ochotę przeczytać, ale chyba nie w najbliższym czasie. Jak wpadnie w ręce, to się nią zaopiekuję, ale specjalnie szukać nie będę :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Nie lubię gotyckiego i mrocznego klimatu. Szczerze przyznaję, że przeraża mnie Poe i jego twórczość. Nevermore może przeczytam, ale w dalekiej przyszłości.
    O, a jeśli można spytać, gdzie wyjeżdżasz?

    OdpowiedzUsuń
  20. Już od dawna mam ochotę przeczytać tą książkę:)

    OdpowiedzUsuń
  21. Książkę posiadam, ale nie spieszno mi do jej lektury.

    OdpowiedzUsuń
  22. Bardzo podobała mi się ta książka, czekam na kontynuację :D

    OdpowiedzUsuń
  23. Na początek powiem, że tytuł notki jest świetny. Co do książki, to cieszę się, że jej nie kupiłam. Mam za dużo na głowie, na takie przeciętne pozycje.

    OdpowiedzUsuń
  24. Arcydziełem nie jest, ale mi się bardzo podobało. Szkoda tylko, że jest rozbita na dwie części. Czasami mam już dosyć takiego wydłużania... :-/

    OdpowiedzUsuń
  25. Czytałam i z niecierpliwością wypatruje drugiej czesci :)

    OdpowiedzUsuń

Oczywiście za każdy komentarz jestem niezmiernie wdzięczna, więc skoro już tutaj jesteś, zostaw po sobie ślad ;)